MEL GIBSON
Jest uznawany za jednego z najsławniejszych, najprzystojniejszych i najbogatszych aktorów świata. Dzięki wszechstronnemu talentowi święci triumfy nie tylko jako gwiazdor kina akcji. Tytułowa kreacja w „Hamlecie" Franca Zeffirellego przyniosła mu komplementy krytyki i uznanie nieco zaskoczonych widzów. Przed kilkoma laty zadebiutował jako reżyser. Jego drugi autorski film, „Waleczne serce" nagrodzono pięcioma Oscarami.
prawdziwe nazwisko: Mel Columcille Gerard Gibson
zawód: aktor, reżyser, producent
data urodzenia: 3 stycznia 1956
miejsce urodzenia: Peakskill w stanie Nowy Jork, USA
wzrost: 175 cm
znak zodiaku: Koziorożec
wykształcenie: Narodowy Instytut Dramatyczny, Sydney, Australia
rodzina: żona Robyn Moore, siedmioro dzieci: Hannah, Edward, Christian, William, Louis, Milo, Thomas
CIEKAWOSTKI
Mimo oszałamiających sukcesów Mel Gibson prowadzi życie rażąco odmienne od innych gigantów Hollywood. Nie jest bohaterem obyczajowych skandali ani ulubieńcom kronik towarzyskich. Od dwudziestu lat pozostaje wierny swojej pierwszej i jedynej żonie, z którą ma siedmioro dzieci. Po ukończeniu pracy nad filmem zawsze wraca na cichą, rozległą farmę w Australii, by przez kilka miesięcy oddawać się wyłącznie obowiązkom gospodarskim i rodzinnym. Być dobrym mężem i ojcem to bowiem - jak twierdzi - najważniejsza rola w jego życiu. Ku zażenowaniu liberalizujących mediów otwarcie przyznaje, że jest gorliwym katolikiem. Naraża się przez to czasem na ironiczne uwagi dziennikarzy, którzy skądinąd lubią pytać go o tajemnicę udanego małżeństwa. Wśród wielkich gwiazd filmu jest to bowiem zjawisko niezwykle rzadkie.
Nie ulega wątpliwości, że na postawę Gibsona ogromny wpływ miała rodzina, w której dorastał. Był szóstym z jedenaściorga dzieci australijskiej śpiewaczki operowej i amerykańskiego kolejarza. O ile o jego matce wiadomo niewiele, o tyle ojciec byt postacią nietuzinkową. Ten z pozoru zwykły, szary człowiek zdobył nie tylko miłość i całkowite oddanie artystki, stojącej wszak wyżej w hierarchii społecznej. Jakimś sposobem sprawił również, że zgodziła się obdarzyć go licznym potomstwem, co rzecz jasna wiązało się z poważnym ograniczeniem jej zawodowych aspiracji.
Pan Hutton Gibson wywarł przemożny wpływ na przekonania i hierarchię wartości swego szóstego z kolei dziecka. Choć urodzony niedaleko Nowego Jorku, Mel Gibson jako dwunastoletni chłopiec wyemigrował wraz z rodziną do Australii. W ten sposób Gibson Senior chciał uchronić swych synów przed wysłaniem na wojnę w Wietnamie. Mel trafił do katolickiej szkoły dla chłopców. Prześladowany przez kolegów za amerykański akcent, szukał schronienia w kinie, gdzie godzinami przesiadywał śledząc losy swoich idoli Jamesa Cagneya i Marlona Brando. W Australii Mel zasmakował w niespiesznym, wiejskim trybie życia i nauczył się cenić kontakt z naturą. Już od najmłodszych lat ujawniały się jednak cechy jego charakteru, przez które będzie miał później często kłopoty. Gwałtowny, porywczy, nie potrafiący owijać w bawełnę nierzadko sprawiał problemy rodzicom i nauczycielom. Łatwo wdawał się w bójki, dość szybko zaczął palić i zaglądać do kieliszka. Swoje wyskoki łagodził jednak rozbrajającym, choć niezbyt wyszukanym poczuciem humoru, z którego słynie do dziś. Dzięki sprytnemu obracaniu wszystkiego w żart to i owo uszło na sucho niesfornemu wyrostkowi. Jednak pewnego dnia ojciec wyraził pogląd, który przyszły gwiazdor zapamiętał na zawsze: Błaznów wszyscy kochają, ale nikt im nie płaci. Dziwnym zrządzeniem losu Mel Gibson stał się jednak wyjątkiem od tej reguły.
Aktorem został nie z własnego wyboru, lecz dzięki siostrze. Dostrzegając w bracie niepośledni talent, wysłała w jego imieniu podanie o przyjęcie na wydział dramatyczny w University of South Wales. I tak, osiemnastoletni Mel rzucił pracę w wytwórni soków i zaczął zgłębiać tajniki sztuki aktorskiej. Początkowo wiodło mu się niespecjalnie. Studiował, od czasu do czasu grywał za groszowe stawki, a w wolnych chwilach odwiedzał bary. Podczas jednej z hucznych biesiad wdał się w bijatykę, z której wyszedł solidnie poturbowany. Przełomem w jego karierze niewątpliwie stała się rola Maksa Rockatansky'ego, którą zagrał w filmie Mad Max Georga Millera. Reżyser szukał do głównej roli „kiepsko wyglądającego faceta”. Nieco sfatygowany, posiniaczony młodzian z niepokojem i buntem w oczach wydał mu się nadzwyczaj odpowiednim kandydatem. Kilka miesięcy później „Szalony Max" odniósł gigantyczny sukces, a nikomu nieznany Gibson stał się idolem nastolatków.
Zanim jednak do tego doszło, w życiu młodego aktora nastąpił inny, jeszcze ważniejszy przełom. Poznał niejaką Robyn Moore, skromną pomoc dentystyczną, która miała stać się kobietą jego życia. Nie od razu wszakże padli sobie w ramiona, mimo że wynajmowali pokoje w tym samym domu. Robyn miała już chłopaka, Mel zaś nie narzekał na brak adoratorek, choć żadnej nie traktował całkiem serio. Po latach mówił, że na pannę Moore zwrócił uwagę, ponieważ była najbardziej nieśmiała ze wszystkich znanych mu dziewczyn. Poznawszy Robyn szybko ją polubił, lecz trzeba było wielu miesięcy, by przyjaźń przerodziła się w głębokie i szczere uczucie. Pobrali się w 1980 roku. Wiem, że wielu ludzi traktuje małżeństwo niepoważnie, dla mnie to była decyzja na cale życie - mawia od tamtego czasu Gibson. Na ile to możliwe stara się chronić prywatność swojej rodziny. Natrętne wścibstwo dziennikarzy niejednokrotnie doprowadzało go do furii. Sprowokowany, dawał wówczas upust gwałtownemu temperamentowi. Zapominał o eleganckim słownictwie, brał się do rękoczynów. Mimo że wielokrotnie współpracował z bardzo pięknymi i zafascynowanymi nim aktorkami, nigdy nie zdradził żony, przez co zyskał w Hollywood opinię pantoflarza. Od wielu lat niezmiennie stara się, by rodzina była zawsze blisko niego, także podczas kręcenia filmów. Dopiero wtedy czuję grunt pod nogami. Daje mi to pewność siebie tak potrzebną w mojej pracy. I choć upływ czasu oraz trudy macierzyństwa nadwątliły nieco urodę i figurę Robyn, choć nie raz pokłóci się z nią nie na żarty, ta niepozorna, nieśmiała kobieta wciąż pozostaje dla Gibsona niezastąpioną przyjaciółką i ostoją w trudnych chwilach.
Mówi: Potrzebuję żony i naszych dzieci bardziej niż one mnie. Myślę, że gdy mężczyzna jest w stanie przyznać się do czegoś takiego, maska, za którą usiłował się skryć - opada. To usuwa frustrację. Mężczyzna powinien wspierać swoją rodzinę, postępować według pewnych zasad i niech Bóg ma w swojej opiece tego, kto nie wie, jak ważna jest dla niego żona.
Podobne budujące deklaracje nie znaczą bynajmniej, że życie rodzinne Gibsona przez dwadzieścia lat było ustane różami. Zdarzały się i kryzysy, czasem dość poważne. W pierwszych latach kariery aktor nie potrafił poradzić sobie z balastem niespodziewanej sławy. Kręcił film za filmem, wtedy jeszcze najczęściej z dala od najbliższych. Zadręczał się wątpliwościami co do dalszego przebiegu swoich zawodowych losów. Mimo szaleńczego tempa pracy czuł się coraz bardziej zagubiony, nękały go depresje. Zaczął nałogowo pić. W 1984 roku w Toronto w stanie nietrzeźwym spowodował wypadek samochodowy i w rezultacie wylądował w areszcie. Pisano też o jego próbie samobójczej, na szczęście w porę udaremnionej przez Robyn. Znów innym razem, fetując zakup bydła dla swojej farmy, wdał się w zbyt wesołe pogaduszki z kelnerkami. Dziewczyny, które oczywiście błyskawicznie rozpoznały, z kim mają do czynienia, starały się być milsze niż zazwyczaj. Zaś podochocony Mel sypał dowcipami i pił, pił, pił... Nawet nie wiedział, kiedy jedna z jego towarzyszek zaczęta robić zdjęcia. Następnego dnia oświadczyła aktorowi, że spędził z nią noc, i zażądała miliona dolarów za kompromitujące fotografie. Zakłopotany Gibson nie mógł zdecydowanie bronić się przed szantażem, gdyż kompletnie nic nie pamiętał. Po namyśle uznał, że najlepiej będzie, jak wyzna wszystko żonie. Reakcja Robyn była kategoryczna. Po pierwsze definitywny koniec z alkoholem, po drugie wyjaśnienie wszystkich niejasności związanych z zajściem. Śledztwo przeprowadzone przez wynajętych detektywów oczyściło gwiazdora z podejrzeń, a osławione zdjęcia okazały się całkiem niewinne. Robyn dała się ułagodzić, Mel zaś wstąpił do grupy Anonimowych Alkoholików i całkowicie zerwał z nałogiem. Dziś, świętując urodziny, wznosi toast... szklanką wody.
Międzynarodowy rozgłos i status kasowego gwiazdora Gibson zawdzięcza cyklowi "Zabójcza broń". Zagrał tam policjanta o niekonwencjonalnych, mocno zwariowanych metodach śledczych. Film miał aż cztery kontynuacje, każda stawała się filmem kultowym. Tej roli Mel zawdzięcza również największe wyzwanie w swej karierze. Franco Zeffirelli zobaczył w nim Hamleta końca XX wieku: "Oglądałem pierwszą Zabójczą broń. Była tam scena w klimacie "być albo nie być", kiedy Mel nie może się zdecydować, czy nacisnąć spust. Kiedy go zobaczyłem wiedziałem, że to jest Hamlet!"
Gibsonowski Hamlet jest zagubionym buntownikiem, trochę szaleńcem znającym sztukę kompromisu. Jego "być albo nie być" nie jest krzykiem protestu, ale smutną rezygnacją z wcześniejszych ideałów. Hamlet o twarzy Mad Maxa i osobowości Martina Riggsa jest piorunującą mieszanką, za którą Gibson dostał nagrodę Shakespeare Theatre w Waszyngtonie.
Pomimo burzliwych przejść, rozlicznych pokus i trudności z okiełznaniem własnego charakteru Gibsonowi udało się ocalić to, co najważniejsze - zaufanie i miłość żony, rodzinną harmonię, a także bliski, autentyczny kontakt z dziećmi. I choć te ostatnie są mu szczególnie drogie, stara się ich nie rozpieszczać. Jesteśmy całkiem normalną rodziną. Obowiązują liczne zakazy i kary. Myślę, ze żadne dziecko nie powinno mieć wszystkiego, co chce, bo wtedy nie będzie dobrze przygotowane do życia - zapewnia.
Obserwując współczesny świat, aktor nierzadko publicznie ubolewa, że obecnie małżeństwa rozpadają się z błahych powodów, a ich potomstwo coraz częściej wychowuje telewizja i gry komputerowe. Sam Gibson wyznaje pogląd, że o wartości człowieka i społeczeństwa decyduje przede wszystkim atmosfera w domu. To tam każdy powinien nauczyć się, co jest dobre, a co złe. Tam także przechodzi się pierwszy kurs wzajemnej tolerancji, poświęcenia dla innych i pokonywania trudności. Na świecie nie ma nic ważniejszego od rodziny - twierdzi z przekonaniem gwiazdor, by za chwilę retorycznie zapytać: Jeśli zrujnujesz tę część twojego życia, cóż ci pozostanie?
Ostatnie lata to dla Gibsona same zaszczyty. Otrzymał Oskara za film "Waleczne serce". Opowiedział w nim historie Williama Wallace'a, narodowego bohatera Szkocji z XIII wieku. Chciał go pokazać jako patriotę walczącego z Anglikami z miłości do ojczyzny, ale także jako nieokrzesanego buntownika. Później była komedia, thriller, dramat wojenny, a teraz Mel Gibson podniósł sobie poprzeczkę i reżyseruje film opowiadający o ostatnich dwunastu godzinach życia Jezusa Chrystusa. Bohaterowie filmu Gibsona mówić będą w języku łacińskim i aramejskim. Jakiś czas temu pojawiły się informacje, że Gibson nie chce zamieszczać napisów z tłumaczeniem dialogów, ponieważ uważa, ze widzowie będą mogli zrozumieć i odpowiednio przeżyć jego film także dzięki obrazom i muzyce. Jezusa Chrystusa zagra James Caviezel, Monica Bellucci wystapi w roli Marii Magdaleny, a w roli szatana zobaczymy Rosalinde Celentano.
FILMOGRAFIA:
Aktor
2008: Under and Alone
2008: Sam and George
2004: Paparazzi (niewymieniony w czołówce)
2003: Singing Detective
2002: Znaki (Signs)
2002: Byliśmy żołnierzami (We Were Soldiers)
2000: Czego pragną kobiety (What Women Want)
2000: Patriota
2000: Uciekające kurczaki (Chicken Run) (głos)
1999: Million Dolar Hotel (The Million Dolar Hotel)
1999: Godzina zemsty (Payback)
1998: Zabójcza broń 4 (Lethal Weapon 4)
1997: Teoria spisku (Conspiracy Theory)
1997: Dzień ojca (Father's Day - nie wymieniony w napisach)
1997: Elfy z ogrodu czarów (Fairy Tale:A True Story-nie wymieniony)
1996: Okup (Ransom)
1995: Waleczne serce (Braveheart)
1995: Pocahontas (głos)
1994: Maverick
1993: Człowiek bez twarzy (The Man Without a Face)
1992: Zabójcza broń 3 (Letyhal Weapon 3)
1992: Wiecznie młody (Forever Young)
1990: Ptaszek na uwięzi (Bird on Wire)
1990: Air America
1990: Hamlet
1989: Zabójcza broń 2 (Lethal Weapon 2)
1988: Przyjaciele (Tequila Sunrise)
1987: Zabójcza broń (Lethal Weapon)
1985: Mad Max 3
1984: Bunt na Bounty (The Bounty)
1984: Mrs. Soffel
1984: The River
1983: Rok niebezpiecznego życia (The Year of Living Dengerously)
1982: Attack Force
1981: Gallipoli
1981: Mad Max 2
1980: Reakcja łańcuchowa (The Chain Reaction - nie wymieniony)
1979: Tim
1979: Mad Max
1977: Summer City
Reżyser
2008: Push
2006: Apocalypto
2004: Pasja (The Passion)
2000: Farenheit 451
1995: Braveheart
1993: Człowiek bez twarzy (The Man Without a Face)
Nagrody i nominacje:
1997: Złoty Glob - nominacja, Najlepszy aktor w dramacie, Okup
1996: Oscar, Najlepszy reżyser, Braveheart
1996: Oscar, Najlepszy film, Braveheart
1996: Złoty Glob, Najlepszy reżyser, Braveheart
Apocalypto
Mad Max
Pasja
