BŁ. MARIA I ALOJZY BELTRAME QUATTROCCHI
Żyli wspólnie ze sobą – mąż z żoną, ale przede wszystkim wspólnie z Panem Bogiem.
CIEKAWOSTKI
Włoskie małżeństwo żyjące na początku ubiegłego stulecia. Nie dokonali cudów, nie ocalili milionów istnień, nie wynaleźli lekarstwa, które ratuje życie. Po prostu byli. Przede wszystkim dla siebie nawzajem. Każdego dnia wspólna msza święta, wieczorna modlitwa, ściganie się na drodze do świętości. Podjęta razem decyzja, by po dwudziestu latach małżeństwa złożyć ślub czystości. Byli też dla swoich dzieci, których wychowali czworo. Dawali przykład codziennością, świętością w kancelarii adwokackiej i nad garnkiem z zupą. Swojej najmłodszej córce dali życie ryzykując własne, gdy mimo poważnego zagrożenia życia Marii nie zdecydowali się na doradzaną przez lekarzy aborcję. Pewnie mieli też wady, drobne słabości, które pomagali sobie nawzajem pokonywać. Razem doszli do świętości, do tego stopnia stali się jednością, że również cudu, który stał się podstawą do procesu kanonizacyjnego dokonali wspólnie.
Alojzy Beltrame Quattrocchi urodził się 12 stycznia 1880 r. w Katanii na Sycylii, ale już w dzieciństwie jego rodzina przeniosła się do Rzymu. Po studiach prawniczych rozpoczął praktykę adwokacką, wykazując się dużymi zdolnościami w tym kierunku i zachowując wierność szczytnym zasadom moralnym. Pracował później w różnych instytucjach państwowych. W 1905 r. ożenił się z Marią Corsini i odtąd aż do końca życia był wzorowym mężem i ojcem. Pod wpływem żony zbliżył się do Kościoła i codziennie wraz z całą rodziną brał udział we Mszy św., wieczorami zaś przewodniczył rodzinnej modlitwie kończącej dzień.
W 1916 r. związał się na trwałe z rodzącym się wówczas katolickim ruchem harcerskim. Dzięki swej nienagannej postawie życiowej i moralnej cieszył się wielkim szacunkiem w różnych środowiskach oraz zjednywał sobie wielu przyjaciół i wysoką pozycję społeczną. Oddziaływał na otoczenie także swoją głęboką wiarą, stając się w pewnym stopniu apostołem swego środowiska zawodowego.
Maria Beltrame Quattrocchi (z d. Corsini) urodziła się 24 czerwca 1884 r. we Florencji, ale, podobnie jak jej przyszły mąż, wcześnie przeniosła się do Rzymu. W wieku 13 lat przystąpiła do I Komunii świętej po gruntownym i ascetycznym przygotowaniu wewnętrznym. Uroczystość ta wywarła głęboki wpływ na całe jej dalsze życie, umacniając i utrwalając jej wiarę i związki z Kościołem.
Oboje małżonkowie nieustannie pogłębiali wiarę i życie wewnętrzne, dając otoczeniu przykład cnót chrześcijańskich. Maria działała m.in. w Akcji Katolickiej, katechizowała kobiety w parafiach, odwiedzała chorych i organizowała pomoc dla potrzebujących, zwłaszcza w latach kampanii abisyńskiej (1935-36) i II wojny światowej. Ukończyła nawet kurs chirurgiczny i chorób zwrotnikowych, a także zdobyła prawo jazdy, dzięki czemu mogła prowadzić wojskowe pojazdy służby zdrowia.
Małżonkowie przeżyli ze sobą 46 lat, przy czym w 1925 r. za radą ich przewodnika duchowego ślubowali sobie czystość i powstrzymywali się od współżycia. Wzajemnie oddziaływali na siebie duchowo, doskonaląc się wewnętrznie i promieniując cnotami chrześcijańskimi na otoczenie. Ich przykład a także atmosfera życia domowego sprawiły, że również ich dzieci były bardzo związane z Kościołem, przy czym troje z nich: dwóch synów i córka poświęciło się służbie Bogu w kapłaństwie bądź życiu zakonnym; tylko najmłodsza córka, będąc słabego zdrowia (ale przeżyła ponad 80 lat), nie wstąpiła do zakonu, opiekowała się natomiast rodzicami do końca ich życia.
Alojzy zmarł 9 listopada 1951 r. w Rzymie, Maria zmarła w Rzymie 26 sierpnia 1965 r. Dnia 21 października Jan Paweł II, w czasie mszy św. na Placu św. Piotra, ogłosił małżonków błogosławionymi.
