ŚLONZOKI I GOROLE
(Przypowieść o dobrym Gorolu)
Opowieść trza napoczynać:
W imię Ojca, Ducha, Syna!
Bydzie ona o Ślonzoku,
Co jeszcze łońskiego roku,
Wszystkim godoł naokoło,
Że na śląsku nie wesoło
Narobiyło się od czasu,
Jak Gorole przyszli z lasu.
Z cołki Polski sie zjechali
I nom tu nawyrobiali.
Chop tyn, kery tak przezywoł,
August Kula sie nazywoł.
Kludzioł tyz swe narzykanie
Na te gorolskie godanie,
Że po śląsku sie mądrują,
Śląski godki niy szanują,
Że są za inteligentni
I Ślonzokom fest niychyntni.
Godoł tyz że tak od niego
Byłoby coś zależnego,
To Gorole by jechali
Tam kaj downi se mieszkali!
Roz na wiosna, praje w maju,
Kedy ptoszki juz spiywają,
Poszoł August w ponć, do Piekor,
A to niy ma fest daleko.
Bo tradycjo Śląsko koże,
Do Piekor, do Matki Bożej
Iść roz na rok i porzykać,
Za siebie, za fest grzysznika.
August tam oprócz rzykania
Wysuchoł msze i kozania,
A potym jak juz do dom szoł
To przygoda fest szpetno mioł.
Dwa chachary go chyciyły,
Po gymbie mu nawaliły
Potym nowo tasza wziyli
A zbitego zostawili.
Przy piekarski leży drodze
August Kula zbity srodze.
I ratunku nawołuje.
Możno kto sie ulituje.
Łoroz parafiony idą,
Możno do mie dobrzy bydą?
Wszyjscy różaniec rzykają
I do Augusta godają:
Po cos chopie na pielgrzymka,
Wzion ze soba piwa krzinka
I naprany teraz leżysz.
Czy w Ponboczka aby wierzysz?
August fest był załomany.
Przeca wcake nie naprany.
Ale możno mu pomorze,
Chop co jedzie na motorze?
Dobry! Jada pograć w szkata
I po drodze wezna brata.
Możno inny ci pomoże?
No to trzimej sie Szczynść Boże.
Potym chop jechoł na kole.
Pieronie! Musi cie boleć!
Pogapioł sie pożałowoł
I dalij popyndalowoł.
Aż wreszcie przejeżdzoł Gorol,
Stanoł swym wolkswagyn polo
I Augusta pobitego
Wsadził do auta swojego.
Potym zawioz do szpitala
Som na rynkach wniosł na sala
I doł siostrze dziesięć złotych
By mu sok kupiła potym.
Morał z tego taki płynie,
że Ślonzoki i Gorole
Moga byc czasami święci
Ale mogą byc tyz świnie!
Po co więc uogólnienia
Po co zatem te podziały,
Skoro to w codziennym życiu,
Bywa z nich pożytek mały."
"Mowę śląską należy uznać za jedną z najbardziej archaicznych gwar polskich.
Można bez przesady powiedzieć, że jest to najbardziej polska gwara spośród wszystkich polskich gwar
i że to uporczywe trzymanie się gwary, umożliwiło Ślązakom, mimo ciężkiego położenia,
dochowanie swego rodzimego języka .. "
prof. Jan Miodek
<<< NAZOD
