NA LIPA
W hyc pod moimi liściami dychnąć se możesz.
Prosza, siednij se tukej, witom cie: Szczynść Boże!
Bo choć słoneczko gynał z nieba blynduje,
To sie na moich liściach ukrop tyn sztopuje.
Tukej dycki fajnisty wiaterek zawiywo,
A we liściach szpok abo słowik piyknie śpiywo.
Powoniej tyż moje kwiotki. To z nich spijają
Pszczoły, kere potym złociutki miód dowają.
Legnij se tu ku mie! Niych listek mój opowiy
Ci jako bojka, cobyś lepij społ na zdrowie.
Widzisz tera, wiela poradza dać uciechy,
Choć niy rosną na mie jabka ani łorzechy.
"Mowę śląską należy uznać za jedną z najbardziej archaicznych gwar polskich.
Można bez przesady powiedzieć, że jest to najbardziej polska gwara spośród wszystkich polskich gwar
i że to uporczywe trzymanie się gwary, umożliwiło Ślązakom, mimo ciężkiego położenia,
dochowanie swego rodzimego języka .. "
prof. Jan Miodek
